ферме́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ферме́нт ферме́нты
Р. ферме́нту ферме́нтаў
Д. ферме́нту ферме́нтам
В. ферме́нт ферме́нты
Т. ферме́нтам ферме́нтамі
М. ферме́нце ферме́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ферментало́гія, ‑і, ж.

Раздзел біяхіміі, які вывучае ферменты.

[Ад лац. fermentum — дрожджы, закваска і грэч. logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энзі́мы, ‑аў; адз. энзім, ‑у, м.

Спец. Ферменты.

[Ад грэч. en — у, унутры і zymē — закваска.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ферме́нт хим., биол. ферме́нт, -ту м., мн. ферме́нты, -таў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)