фено́л, -у, м.

Арганічнае злучэнне, вытворнае бензолу, араматычны вуглевадарод; карболавая кіслата.

|| прым. фено́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фено́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фено́л
Р. фено́лу
Д. фено́лу
В. фено́л
Т. фено́лам
М. фено́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фено́л, -лу м., хим. фено́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фено́л хим. фено́л, -лу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фено́л, ‑у, м.

Арганічнае злучэнне, вытворнае бензолу, якое выкарыстоўваецца для дэзінфекцыі, пры вырабе сінтэтычных смол, выбуховых рэчываў і пад.

[Ад грэч. phainō — асвятляю і лац. oleum — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фено́лавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фенолу, мае ў сваім складзе фенол. Фенолавы клей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)