фенаты́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фенаты́п
Р. фенаты́пу
Д. фенаты́пу
В. фенаты́п
Т. фенаты́пам
М. фенаты́пе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фенаты́п, -пу м., биол. феноти́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фенаты́п, ‑у, м.

Спец. Сукупнасць уласцівасцей і прымет арганізма, якія склаліся ў працэсе яго індывідуальнага развіцця.

[Ад грэч. phainō — выяўляю і слова тып.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

феноти́п биол., лингв. фенаты́п, -пу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)