фаршырава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фаршырава́ны |
фаршырава́ная |
фаршырава́нае |
фаршырава́ныя |
| Р. |
фаршырава́нага |
фаршырава́най
фаршырава́нае |
фаршырава́нага |
фаршырава́ных |
| Д. |
фаршырава́наму |
фаршырава́най |
фаршырава́наму |
фаршырава́ным |
| В. |
фаршырава́ны (неадуш.)
фаршырава́нага (адуш.) |
фаршырава́ную |
фаршырава́нае |
фаршырава́ныя (неадуш.)
фаршырава́ных (адуш.) |
| Т. |
фаршырава́ным |
фаршырава́най
фаршырава́наю |
фаршырава́ным |
фаршырава́нымі |
| М. |
фаршырава́ным |
фаршырава́най |
фаршырава́ным |
фаршырава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фаршырава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фаршырава́ны |
фаршырава́ная |
фаршырава́нае |
фаршырава́ныя |
| Р. |
фаршырава́нага |
фаршырава́най
фаршырава́нае |
фаршырава́нага |
фаршырава́ных |
| Д. |
фаршырава́наму |
фаршырава́най |
фаршырава́наму |
фаршырава́ным |
| В. |
фаршырава́ны (неадуш.)
фаршырава́нага (адуш.) |
фаршырава́ную |
фаршырава́нае |
фаршырава́ныя (неадуш.)
фаршырава́ных (адуш.) |
| Т. |
фаршырава́ным |
фаршырава́най
фаршырава́наю |
фаршырава́ным |
фаршырава́нымі |
| М. |
фаршырава́ным |
фаршырава́най |
фаршырава́ным |
фаршырава́ных |
Кароткая форма: фаршырава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фаршырава́ны кул. фарширо́ванный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фаршырава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад фаршыраваць.
2. у знач. прым. Прыгатаваны пры дапамозе фаршыравання. Фаршыраваны карп.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фарширо́ванный кул. фаршырава́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фаршыро́ваны, см. фаршырава́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пе́рац, -рцу, мн. -рцы, -рцаў, м.
1. Трапічная расліна сямейства перцавых, а таксама яе плады з горкім пякучым смакам і моцным пахам, якія ўжываюцца як прыправа.
У горы жыць ды з перцам есці (прымаўка). Чорны п.
2. Агародная расліна сямейства паслёнавых з пладамі ў выглядзе струкоў.
Фаршыраваны п.
◊
Даць (задаць) перцу каму (разм.) — вылаяць, пакараць.
|| прым. пе́рцавы, -ая, -ае і пярцо́вы, -ая, -ае.
Перцавы струк.
Сямейства перцавых (наз.). Пярцовая настойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пе́рац, ‑рцу, м.
1. Трапічная расліна сямейства перцавых, а таксама яе плады ў выглядзе зярнят з горкім смакам і моцным пахам, якія ўжываюцца як прыправа. Чорны перац.
2. Агародная расліна сямейства паслёнавых, а таксама яе плады ў выглядзе струкоў, якія ўжываюцца як ежа і прыправа. Балгарскі перац. Чырвоны перац. □ — Першымі, вядома, прышкандыбаюць Мяцёлкіны, — сказала Антаніна Арцёмаўна, прымерваючыся, дзе б паставіць фаршыраваны перац. Васілёнак.
3. Парашок з высушаных пладоў гэтых раслін, які ўжываецца як прыправа.
4. перан. Разм. Пра задзірлівага, з’едлівага чалавека. «Ах, і стрэмка ты, дзядзько Яўтух! — думаў я, слухаючы ўсё гэта. — Перац!» Бялевіч.
•••
Даць (задаць) перцу гл. даць.
Падсыпаць перцу гл. падсыпаць.
У горы жыць ды з перцам есці гл. жыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)