фаршта́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фаршта́т |
фаршта́ты |
| Р. |
фаршта́та |
фаршта́таў |
| Д. |
фаршта́ту |
фаршта́там |
| В. |
фаршта́т |
фаршта́ты |
| Т. |
фаршта́там |
фаршта́тамі |
| М. |
фаршта́це |
фаршта́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фаршта́т м., уст. форшта́дт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фаршта́т, ‑а, М ‑таце, м.
Уст. Пасяленне, якое знаходзіцца па-за межамі горада або крэпасці; прадмесце. Склад стаяў на Бярэзінскім фарштаце, далёка ад людскіх вачэй. Грахоўскі.
[Ням. Vorstadt.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
форшта́дт уст. фаршта́т, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)