фаршта́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фаршта́т фаршта́ты
Р. фаршта́та фаршта́таў
Д. фаршта́ту фаршта́там
В. фаршта́т фаршта́ты
Т. фаршта́там фаршта́тамі
М. фаршта́це фаршта́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фаршта́т м., уст. форшта́дт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фаршта́т, ‑а, М ‑таце, м.

Уст. Пасяленне, якое знаходзіцца па-за межамі горада або крэпасці; прадмесце. Склад стаяў на Бярэзінскім фарштаце, далёка ад людскіх вачэй. Грахоўскі.

[Ням. Vorstadt.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарштат

т. 16, с. 330

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фаршта́т

(ням. Vorstadt, ад vor = перад + Stadt = горад)

пасяленне па-за межамі горада або крэпасці, прадмесце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

форшта́дт уст. фаршта́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

osiedle

н. пасёлак; раён;

osiedle robotnicze — рабочы пасёлак;

osiedle podmiejskie — прыгарад; прадмесце; фарштат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)