фарфо́равы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фарфо́равы фарфо́равая фарфо́равае фарфо́равыя
Р. фарфо́равага фарфо́равай
фарфо́равае		 фарфо́равага фарфо́равых
Д. фарфо́раваму фарфо́равай фарфо́раваму фарфо́равым
В. фарфо́равы (неадуш.)
фарфо́равага (адуш.)		 фарфо́равую фарфо́равае фарфо́равыя (неадуш.)
фарфо́равых (адуш.)
Т. фарфо́равым фарфо́равай
фарфо́раваю		 фарфо́равым фарфо́равымі
М. фарфо́равым фарфо́равай фарфо́равым фарфо́равых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарфо́равы в разн. знач. фарфо́ровый;

ф. заво́д — фарфо́ровый заво́д;

~выя ізаля́тары — фарфо́ровые изоля́торы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарфо́равы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фарфору. Фарфоравая маса. Фарфоравы завод. Фарфоравая прамысловасць. // Зроблены з фарфору. Фрау важна сядзела за сталом і лена папівала каву з маленькага фарфоравага кубачка. Брыль. Побач стаяла попельніца — фарфоравы заяц, які грызе капусны ліст. Карпаў.

2. Падобны па свайму выгляду або па якасцях да фарфору. Як не хацеў дзед, каб яны пераязджалі ў горад. Ён і памёр, каб не пакідаць гор, цяністага могільніка і сіняга, фарфоравага неба над галавой. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарфо́р, -у, м.

1. Мінеральная маса з высакаякасных гатункаў белай гліны.

Кубачкі з фарфору.

2. зб. Вырабы, посуд з такой масы.

Выстава фарфору 19 ст.

|| прым. фарфо́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фая́нсава-фарфо́равы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фая́нсава-фарфо́равы фая́нсава-фарфо́равая фая́нсава-фарфо́равае фая́нсава-фарфо́равыя
Р. фая́нсава-фарфо́равага фая́нсава-фарфо́равай
фая́нсава-фарфо́равае		 фая́нсава-фарфо́равага фая́нсава-фарфо́равых
Д. фая́нсава-фарфо́раваму фая́нсава-фарфо́равай фая́нсава-фарфо́раваму фая́нсава-фарфо́равым
В. фая́нсава-фарфо́равы (неадуш.)
фая́нсава-фарфо́равага (адуш.)		 фая́нсава-фарфо́равую фая́нсава-фарфо́равае фая́нсава-фарфо́равыя (неадуш.)
фая́нсава-фарфо́равых (адуш.)
Т. фая́нсава-фарфо́равым фая́нсава-фарфо́равай
фая́нсава-фарфо́раваю		 фая́нсава-фарфо́равым фая́нсава-фарфо́равымі
М. фая́нсава-фарфо́равым фая́нсава-фарфо́равай фая́нсава-фарфо́равым фая́нсава-фарфо́равых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарфо́ровый в разн. знач. фарфо́равы;

фарфо́ровые изоля́торы эл. фарфо́равыя ізаля́тары;

фарфо́ровая гли́на фарфо́равая глі́на;

фарфо́ровый заво́д фарфо́равы заво́д;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Парпуро́вы ’фарфоравы’ (Касп.). З польск. устар. farfurowy ’фаянсавы’ з дыял. заменай ф на п.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

патармашы́ць, ‑машу, ‑мошыш, ‑мошыць; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і патармасіць. Зіна яшчэ раз патармашыла адной рукой клунак, выняла.. фарфоравы кубачак. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кафе́йнік, ‑а, м.

Пасудзіна для варкі або падачы кофе. Алюмініевы кафейнік. Фарфоравы кафейнік. □ Вялізнае падвоканне замяняла стол. На ім стаяў кафейнік у карычневых падцёках. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаля́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Рэчыва, якое не праводзіць электрычны ток, цеплыню або не прапускае гукі (спец.).

2. Дэталь для замацавання і ізаляцыі праваднікоў.

Фарфоравы і.

3. Асобнае, спецыяльна прыстасаванае памяшканне для хворых, якія маюць патрэбу ў ізаляцыі.

4. Турэмная камера для аднаго чалавека.

|| прым. ізаля́тарны, -ая, -ае.

І. рэжым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)