фартэ́ль
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фартэ́ль |
фартэ́лі |
| Р. |
фартэ́лю |
фартэ́ляў |
| Д. |
фартэ́лю |
фартэ́лям |
| В. |
фартэ́ль |
фартэ́лі |
| Т. |
фартэ́лем |
фартэ́лямі |
| М. |
фартэ́лі |
фартэ́лях |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
фартэ́ль, ‑ю, м.
Разм. Тое, што і фортэль. Можа праз гэтыя свае думкі я сёння такі фартэль выкінула, што зараз самой трохі сорамна і смешна. Шамякін. Грыгоніс і Ільінскі заўсёды знаходзілі яркія тыповыя дэталі, умелі выкінуць на сцэне вясёлы фартэль, чым выклікалі ў гледача бурнае захапленне. Рамановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выбрык, выхадка, капрыз, штука; вымудры (мн., разм.); антраша, фартэль (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)