фарао́наў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фарао́наў фарао́нава фарао́нава фарао́навы
Р. фарао́навага фарао́навай
фарао́навае		 фарао́навага фарао́навых
Д. фарао́наваму фарао́навай фарао́наваму фарао́навым
В. фарао́наў (неадуш.)
фарао́навага (адуш.)		 фарао́наву фарао́нава фарао́навы (неадуш.)
фарао́навых (адуш.)
Т. фарао́навым фарао́навай
фарао́наваю		 фарао́навым фарао́навымі
М. фарао́навым фарао́навай фарао́навым фарао́навых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарао́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фарао́н фарао́ны
Р. фарао́на фарао́наў
Д. фарао́ну фарао́нам
В. фарао́на фарао́наў
Т. фарао́нам фарао́намі
М. фарао́не фарао́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грабні́ца, ‑ы, ж.

Спецыяльнае збудаванне, прызначанае для захавання цела нябожчыка. Грабніцы егіпецкіх фараонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тыя́ра, ‑ы, ж.

1. Галаўны ўбор старажытных усходніх цароў, жрацоў. Тыяра егіпецкіх фараонаў.

2. Галаўны ўбор рымскага папы.

[Грэч. tiara.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пірамі́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -мі́д, ж.

1. Мнагаграннік, асновай якога з’яўляецца многавугольнік, а астатнія грані — трохвугольнікі з агульнай вяршыняй.

2. Вялікае каменнае збудаванне такой формы — грабніца фараонаў у Старажытным Егіпце.

3. Група складзеных прадметаў, якая мае шырокую аснову і звужаецца ўверсе.

Вінтоўкі ў пірамідзе.

4. Гімнастычная або акрабатычная фігура ў форме піраміды з групы людзей.

5. Станок для захоўвання вінтовак (спец.).

6. Гульня на більярдзе, пры якой шары складваюцца ў выглядзе трохвугольніка і пры дапамозе кія ўдарным шаром разбіваюцца і заганяюцца ў лузы.

|| прым. пірамі́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарао́н, ‑а, м.

1. Старажытнаегіпецкі цар. Узняліся ўгару тэрыконы, Шмат вышэйшыя, чым піраміды, Збудаваныя пры фараонах. Аўрамчык.

2. Разм. Зневажальная клічка паліцэйскага. — Аднак жа ты малайчына, Баляр’ян! — сказаў пасля Андрэй Міхайлавіч. — ..Я тут рады не даў бы! Толькі падвёў бы гэтага хлапца да фараонаў і ўсё. Самуйлёнак.

3. Старадаўняя азартная гульня ў карты. [Загорскі:] — Вось бачыце, генерал, як можна звяртаць увагу на данос без подпісу... Дый наогул, што гаварыць аб гэтым... Давайце лепей у фараон перакінемся. Караткевіч.

[Грэч. pharaon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)