фанеты́чна
прыслоўе
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| фанеты́чна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фанеты́чна нареч., лингв. фонети́чески
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фанеты́чна-арфаэпі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фанеты́чна-арфаэпі́чны |
фанеты́чна-арфаэпі́чная |
фанеты́чна-арфаэпі́чнае |
фанеты́чна-арфаэпі́чныя |
| Р. |
фанеты́чна-арфаэпі́чнага |
фанеты́чна-арфаэпі́чнай
фанеты́чна-арфаэпі́чнае |
фанеты́чна-арфаэпі́чнага |
фанеты́чна-арфаэпі́чных |
| Д. |
фанеты́чна-арфаэпі́чнаму |
фанеты́чна-арфаэпі́чнай |
фанеты́чна-арфаэпі́чнаму |
фанеты́чна-арфаэпі́чным |
| В. |
фанеты́чна-арфаэпі́чны (неадуш.)
фанеты́чна-арфаэпі́чнага (адуш.) |
фанеты́чна-арфаэпі́чную |
фанеты́чна-арфаэпі́чнае |
фанеты́чна-арфаэпі́чныя (неадуш.)
фанеты́чна-арфаэпі́чных (адуш.) |
| Т. |
фанеты́чна-арфаэпі́чным |
фанеты́чна-арфаэпі́чнай
фанеты́чна-арфаэпі́чнаю |
фанеты́чна-арфаэпі́чным |
фанеты́чна-арфаэпі́чнымі |
| М. |
фанеты́чна-арфаэпі́чным |
фанеты́чна-арфаэпі́чнай |
фанеты́чна-арфаэпі́чным |
фанеты́чна-арфаэпі́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фанеты́чна-граматы́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фанеты́чна-граматы́чны |
фанеты́чна-граматы́чная |
фанеты́чна-граматы́чнае |
фанеты́чна-граматы́чныя |
| Р. |
фанеты́чна-граматы́чнага |
фанеты́чна-граматы́чнай
фанеты́чна-граматы́чнае |
фанеты́чна-граматы́чнага |
фанеты́чна-граматы́чных |
| Д. |
фанеты́чна-граматы́чнаму |
фанеты́чна-граматы́чнай |
фанеты́чна-граматы́чнаму |
фанеты́чна-граматы́чным |
| В. |
фанеты́чна-граматы́чны (неадуш.)
фанеты́чна-граматы́чнага (адуш.) |
фанеты́чна-граматы́чную |
фанеты́чна-граматы́чнае |
фанеты́чна-граматы́чныя (неадуш.)
фанеты́чна-граматы́чных (адуш.) |
| Т. |
фанеты́чна-граматы́чным |
фанеты́чна-граматы́чнай
фанеты́чна-граматы́чнаю |
фанеты́чна-граматы́чным |
фанеты́чна-граматы́чнымі |
| М. |
фанеты́чна-граматы́чным |
фанеты́чна-граматы́чнай |
фанеты́чна-граматы́чным |
фанеты́чна-граматы́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фанеты́чна-марфалагі́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фанеты́чна-марфалагі́чны |
фанеты́чна-марфалагі́чная |
фанеты́чна-марфалагі́чнае |
фанеты́чна-марфалагі́чныя |
| Р. |
фанеты́чна-марфалагі́чнага |
фанеты́чна-марфалагі́чнай
фанеты́чна-марфалагі́чнае |
фанеты́чна-марфалагі́чнага |
фанеты́чна-марфалагі́чных |
| Д. |
фанеты́чна-марфалагі́чнаму |
фанеты́чна-марфалагі́чнай |
фанеты́чна-марфалагі́чнаму |
фанеты́чна-марфалагі́чным |
| В. |
фанеты́чна-марфалагі́чны (неадуш.)
фанеты́чна-марфалагі́чнага (адуш.) |
фанеты́чна-марфалагі́чную |
фанеты́чна-марфалагі́чнае |
фанеты́чна-марфалагі́чныя (неадуш.)
фанеты́чна-марфалагі́чных (адуш.) |
| Т. |
фанеты́чна-марфалагі́чным |
фанеты́чна-марфалагі́чнай
фанеты́чна-марфалагі́чнаю |
фанеты́чна-марфалагі́чным |
фанеты́чна-марфалагі́чнымі |
| М. |
фанеты́чна-марфалагі́чным |
фанеты́чна-марфалагі́чнай |
фанеты́чна-марфалагі́чным |
фанеты́чна-марфалагі́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фонети́чески нареч., лингв. фанеты́чна;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
альтэрна́цыя, ‑і, ж.
Спец. Заканамернае чаргаванне гукаў фанетычна розных, але этымалагічна блізкіх у словах з агульнай асновай (пяку — пячэш); чаргаванне марфем (гарачы — гаручы).
[Лац. alteratio — чаргаванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Атудзе́нчыць ’аддзякаваць’ (Касп.). З польск. дыял. odwdzięczyć ’тс’, часткова перааформленага фанетычна ў пачатку слова. Параўн. дзенчыць, дзякаваць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ По́дкіпень ’памылка пры снаванні красён’ (Ян.). Можа, фанетычна змененае по́дкідень ’памылка ў ткацтве’ (Уладз.), ад падкідаць, падкінуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Брушты́н. Гл. буршты́н. Фанетычна варыянт брушты́н узнік з буршты́н як вынік дыялектнага спрашчэння групы ‑ршт‑ (якая была цяжкай для вымаўлення).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)