фана́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фана́тка |
фана́ткі |
| Р. |
фана́ткі |
фана́так |
| Д. |
фана́тцы |
фана́ткам |
| В. |
фана́тку |
фана́так |
| Т. |
фана́ткай
фана́ткаю |
фана́ткамі |
| М. |
фана́тцы |
фана́тках |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фана́т, -а, мн. -ы, -аў, м.
Страсны прыхільнік каго-, чаго-н. (артыста, музычнай групы і пад.).
|| ж. фана́тка, -і, мн. -і, -так.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)