фа́льц

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фа́льц фа́льцы
Р. фа́льца фа́льцаў
Д. фа́льцу фа́льцам
В. фа́льц фа́льцы
Т. фа́льцам фа́льцамі
М. фа́льцы фа́льцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фальц, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Месца згібу аддрукаванага аркуша пры фальцаванні.

2. Шво на месцы змацавання тонкіх металічных лістоў.

3. Тое, што і паз (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фальц м., спец. фальц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фальц в разн. знач. фальц, род. фа́льца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фальц, ‑а, м.

Спец.

1. Шво на месцы змацавання тонкіх металічных лістоў.

2. Прамавугольная канаўка ўздоўж краю дошкі, бруска; паз.

3. Месца згібу аддрукаваных аркушаў кнігі, часопіса і пад. пры фальцаванні.

4. Палоска тканіны, якой абклейваецца форзац для далучэння да ўнутраных краёў аркушаў кнігі пры пераплятанні.

[Ням. Falz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расфальцава́ць

‘зрабіць фальц (расфальцаваць аконныя рамы); сагнуць, згарнуць папяровы аркуш’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расфальцу́ю расфальцу́ем
2-я ас. расфальцу́еш расфальцу́еце
3-я ас. расфальцу́е расфальцу́юць
Прошлы час
м. расфальцава́ў расфальцава́лі
ж. расфальцава́ла
н. расфальцава́ла
Загадны лад
2-я ас. расфальцу́й расфальцу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час расфальцава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

расфальцо́ўваць

‘рабіць фальц (расфальцоўваць аконныя рамы); згінаць, згортваць папяровы аркуш’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. расфальцо́ўваю расфальцо́ўваем
2-я ас. расфальцо́ўваеш расфальцо́ўваеце
3-я ас. расфальцо́ўвае расфальцо́ўваюць
Прошлы час
м. расфальцо́ўваў расфальцо́ўвалі
ж. расфальцо́ўвала
н. расфальцо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. расфальцо́ўвай расфальцо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час расфальцо́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фальцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што.

Спец.

1. Рабіць фальц (у 1, 2 знач.). Фальцаваць аконныя рамы. □ [Раман Раманавіч:] — У нас механізацыя: машынамі габлюем, пілуем, фальцуем. Дубоўка.

2. Згінаць, згортваць папяровы аркуш у адпаведным парадку. Я апрацоўваў заметкі, збіраў падпіску, фальцаваў газеты, хадзіў на вёрстку ў друкарню. Скрыган.

[Ад ням. falzen — складваць, згібаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)