фалькло́р, -у, м.

Вусная народная творчасць, сукупнасць народных абрадавых дзеянняў.

Беларускі славесны ф.

|| прым. фалькло́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фалькло́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фалькло́р
Р. фалькло́ру
Д. фалькло́ру
В. фалькло́р
Т. фалькло́рам
М. фалькло́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фалькло́р, -ру м. фолькло́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фалькло́р, ‑у, м.

Вусная народная творчасць. Усе вялікія пісьменнікі ставілі абавязковай умовай літаратурнай працы ведаць скарбніцу народнай творчасці — фальклор. «ЛіМ».

[Англ. folklore.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фолькло́р фалькло́р, -ру м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

у́стный ву́сны;

у́стная слове́сность ву́сная наро́дная тво́рчасць, фалькло́р.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фальклары́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука, якая вывучае фальклор. Беларуская савецкая фалькларыстыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усходнеславя́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўсходніх славян, належыць усходнім славянам. Усходнеславянскі фальклор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кабардзі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Кабарды, кабардзінцаў, належыць ім. Кабардзінская парода коней. Кабардзінскі фальклор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антырэлігі́йны, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць рэлігіі; атэістычны. Што на «Біблію» К. Крапівы зрабіў уплыў беларускі антырэлігійны фальклор — агульнавядома. Шкраба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)