фалькане́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фалькане́т |
фалькане́ты |
| Р. |
фалькане́та |
фалькане́таў |
| Д. |
фалькане́ту |
фалькане́там |
| В. |
фалькане́т |
фалькане́ты |
| Т. |
фалькане́там |
фалькане́тамі |
| М. |
фалькане́це |
фалькане́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фалькане́т м., воен., ист. фальконе́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фалькане́т, ‑а, М ‑неце, м.
Старадаўняя дробнакаліберная гармата.
[Іт. falconetto.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фальконе́т воен., ист. фалькане́т, -та м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)