фалькане́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фалькане́т фалькане́ты
Р. фалькане́та фалькане́таў
Д. фалькане́ту фалькане́там
В. фалькане́т фалькане́ты
Т. фалькане́там фалькане́тамі
М. фалькане́це фалькане́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фалькане́т м., воен., ист. фальконе́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фалькане́т, ‑а, М ‑неце, м.

Старадаўняя дробнакаліберная гармата.

[Іт. falconetto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальканет

т. 16, с. 309

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фалькане́т

(іт. falconetto)

старадаўняя дробнакаліберная гармата, што страляла свінцовымі снарадамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фальконе́т воен., ист. фалькане́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)