фальбо́на, -ы, мн. -ы, -бо́н, ж.

Паласа матэрыі, прышытая зборкамі да прыполу спадніцы, фартуха і пад.

Спадніца з фальбонамі.

|| прым. фальбо́ністы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фальбо́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фальбо́на фальбо́ны
Р. фальбо́ны фальбо́н
Д. фальбо́не фальбо́нам
В. фальбо́ну фальбо́ны
Т. фальбо́най
фальбо́наю		 фальбо́намі
М. фальбо́не фальбо́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фальбо́на ж. обо́рка (на подоле); подзо́р м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фальбо́на, ‑ы, ж.

Палоска матэрыялу, прышытая зборкамі да спадніцы, фартуха і пад. Увайшла бабуля ў старамоднай, з мноствам фальбон, шырачэзнай спадніцы і гэткай жа старамоднай кофце. Васілёнак.

[Польск. falbana.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обо́рка​I брыжы́, -жо́ў ед. нет; (на подоле платья) фальбо́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вула́н 1 ’фальбона’ (Сцяшк.). Вуснае запазычанне з рус. вола́н ’тс’. Гл. валан.

Вула́н 2 ’улан’ (Бірыла, Бел. антр., 2). Гл. улан.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Руш ’палоска лёгкай тканіны, сабранай у зборкі, для абшыўкі чаго-небудзь’ (ТСБМ). Праз рускае рюш ’тс’ або непасрэдна з ням. Rüsche ’фальбона на сукенцы’ < франц. ruche. (Фасмер, 3, 534).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

складка, зборка, фалда, фальбона

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

подзо́р​I м. (оборка) падзо́р, -ра м., брыжы́, -жо́ў ед. нет; фальбо́на, -ны ж.; (кайма) шляк, род. шля́ка м., шлячо́к, -чка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тры́пціх ‘кампазіцыя з трох карцін, барэльефаў, малюнкаў, аб’яднаных адной ідэяй, тэмай і сюжэтам’, ‘складаны з трох створак абраз’ (ТСБМ). Праз рускую мову (три́птих) або непасрэдна з с.-грэч. τρίπτυχος ‘трайны, складзены ў тры столкі’, у якім першая частка τρί‑ — да тры (гл.), а другая πρυχή ‘складка, фальбона’ этымалагічна няясная (ЕСУМ, 5, 640; Трубачоў, Дополн., 4, 103; Голуб-Ліер, 490).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)