фаланстэ́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фаланстэ́р |
фаланстэ́ры |
| Р. |
фаланстэ́ра |
фаланстэ́раў |
| Д. |
фаланстэ́ру |
фаланстэ́рам |
| В. |
фаланстэ́р |
фаланстэ́ры |
| Т. |
фаланстэ́рам |
фаланстэ́рамі |
| М. |
фаланстэ́ры |
фаланстэ́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фаланстэ́р м., ист. фалансте́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фаланстэ́р, ‑а, м.
Спецыяльны будынак для фалангі 1 (у 3 знач.).
[Фр. phalanstère.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фалансте́р ист. фаланстэ́р, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)