фаланстэ́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фаланстэ́р фаланстэ́ры
Р. фаланстэ́ра фаланстэ́раў
Д. фаланстэ́ру фаланстэ́рам
В. фаланстэ́р фаланстэ́ры
Т. фаланстэ́рам фаланстэ́рамі
М. фаланстэ́ры фаланстэ́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фаланстэ́р м., ист. фалансте́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фаланстэ́р, ‑а, м.

Спецыяльны будынак для фалангі ​1 (у 3 знач.).

[Фр. phalanstère.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фаланстэ́р

(фр. phalanstere, ад гр. phalanks = вайсковы табар)

спецыяльны будынак для фалангі 3 ва ўтапічным вучэнні французскага сацыяліста Ш. Фур’е (гл. фур’ерызм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фалансте́р ист. фаланстэ́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)