уязны́ гл. уехаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уязны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уязны́ уязна́я уязно́е уязны́я
Р. уязно́га уязно́й
уязно́е		 уязно́га уязны́х
Д. уязно́му уязно́й уязно́му уязны́м
В. уязны́ (неадуш.)
уязно́га (адуш.)		 уязну́ю уязно́е уязны́я (неадуш.)
уязны́х (адуш.)
Т. уязны́м уязно́й
уязно́ю		 уязны́м уязны́мі
М. уязны́м уязно́й уязны́м уязны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уязны́ въездно́й;

~ны́я варо́ты — въездны́е воро́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уязны́, ‑ая, ‑ое.

Які служыць, прызначаны для ўезду. Уязныя вароты. □ Асталіся руіны касцельнай вежы, захаваліся ўязная брама і фасадная частка кляштара. «Помнікі».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уе́хаць, уе́ду, уе́дзеш, уе́дзе; уе́дзь; зак.

1. Едучы, трапіць, пранікнуць унутр.

У. у лес.

2. Праехаць які-н. шлях (разм.).

За дзень уехалі сто кіламетраў.

3. перан. Увайсці ў што-н. мяккае, сыпучае; асесці, угрузнуць.

Хата ўехала ў зямлю.

|| незак. уязджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. уе́зд, -у, м.; прым. уязны́, -а́я, -о́е.

Уязная брама.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

въездно́й уязны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)