ую́чны, -ая, -ае.

Які служыць, прызначаны для перавозкі ўюкоў.

Уючная жывёла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ую́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ую́чны ую́чная ую́чнае ую́чныя
Р. ую́чнага ую́чнай
ую́чнае		 ую́чнага ую́чных
Д. ую́чнаму ую́чнай ую́чнаму ую́чным
В. ую́чны (неадуш.)
ую́чнага (адуш.)		 ую́чную ую́чнае ую́чныя (неадуш.)
ую́чных (адуш.)
Т. ую́чным ую́чнай
ую́чнаю		 ую́чным ую́чнымі
М. ую́чным ую́чнай ую́чным ую́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ую́чны вью́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ую́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ўюка. Уючныя рамяні. Уючнае сядло.

2. Які служыць, прызначаны для перавозкі ўюкоў. Уючная жывёла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вью́чный ую́чны;

вью́чное живо́тное ую́чная жывёліна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)