ушпілі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ушпілю́ |
ушпі́лім |
| 2-я ас. |
ушпі́ліш |
ушпі́ліце |
| 3-я ас. |
ушпі́ліць |
ушпі́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ушпілі́ў |
ушпілі́лі |
| ж. |
ушпілі́ла |
| н. |
ушпілі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ушпілі́ |
ушпілі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ушпілі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ушпілі́ць сов. застегну́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ушпілі́ць, ушпілю, ушпіліш, ушпіліць; зак., што.
1. Уваткнуўшы ў што‑н. (шпільку, прыколку і пад.), зашпіліць.
2. Разм. Сцебануць каго‑н. Ушпіліць разок пугай.
3. перан. Разм. Прабраць, пакрытыкаваць. І тут Антона не паслухалі. А каб ушпілілі як след, дык цяпер не лайдачыў бы той Галасок. Савіцкі. [Алесь] зірнуў на Раўбіча і вырашыў ушпіліць трохі і яму за тое, што вось даводзіцца ехаць вярх[ом] у блізкі свет. Караткевіч. // Даць спагнанне, пакараць. Раней, бывала, «стаўпы парадку» і кроку не ступяць, каб не наведаць яго [Марціна]; ніколі, бывала, не абыходзілася, каб на Марціна не склалі пратакола або не ўшпілілі штрафу. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ушпі́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ушпіліць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ушпі́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да ушпіліць (у 1 знач.).
2. Разм. Густа ўкрываць чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)