ушпілі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ушпілю́ ушпі́лім
2-я ас. ушпі́ліш ушпі́ліце
3-я ас. ушпі́ліць ушпі́ляць
Прошлы час
м. ушпілі́ў ушпілі́лі
ж. ушпілі́ла
н. ушпілі́ла
Загадны лад
2-я ас. ушпілі́ ушпілі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ушпілі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ушпілі́ць сов. застегну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ушпілі́ць, ушпілю, ушпіліш, ушпіліць; зак., што.

1. Уваткнуўшы ў што‑н. (шпільку, прыколку і пад.), зашпіліць.

2. Разм. Сцебануць каго‑н. Ушпіліць разок пугай.

3. перан. Разм. Прабраць, пакрытыкаваць. І тут Антона не паслухалі. А каб ушпілілі як след, дык цяпер не лайдачыў бы той Галасок. Савіцкі. [Алесь] зірнуў на Раўбіча і вырашыў ушпіліць трохі і яму за тое, што вось даводзіцца ехаць вярх[ом] у блізкі свет. Караткевіч. // Даць спагнанне, пакараць. Раней, бывала, «стаўпы парадку» і кроку не ступяць, каб не наведаць яго [Марціна]; ніколі, бывала, не абыходзілася, каб на Марціна не склалі пратакола або не ўшпілілі штрафу. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушпілі́ць разм. (даць дыхту) péitschen vt, schlágen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ушпі́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ушпіліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушпі́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да ушпіліць (у 1 знач.).

2. Разм. Густа ўкрываць чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)