учо́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
учо́тны |
учо́тная |
учо́тнае |
учо́тныя |
| Р. |
учо́тнага |
учо́тнай
учо́тнае |
учо́тнага |
учо́тных |
| Д. |
учо́тнаму |
учо́тнай |
учо́тнаму |
учо́тным |
| В. |
учо́тны (неадуш.) |
учо́тную |
учо́тнае |
учо́тныя (неадуш.) |
| Т. |
учо́тным |
учо́тнай
учо́тнаю |
учо́тным |
учо́тнымі |
| М. |
учо́тным |
учо́тнай |
учо́тным |
учо́тных |
Крыніцы:
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
учо́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Прызначаны для ўчоту. Учотная картка. Учотны лісток.
2. Спец. Які звязаны з учотам вэксаляў. Учотны банк. Учотны працэнт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
учо́т, -у, М учо́це, м.
Тое, што і улік (у 2 знач.).
Стаць на прафсаюзны ў.
Зняцца з учоту.
|| прым. учо́тны, -ая, -ае.
У. лісток.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)