утушы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. утушу́ уту́шым
2-я ас. уту́шыш уту́шыце
3-я ас. уту́шыць уту́шаць
Прошлы час
м. утушы́ў утушы́лі
ж. утушы́ла
н. утушы́ла
Загадны лад
2-я ас. утушы́ утушы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час утушы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утушы́ць I сов. (огонь) потуши́ть, погаси́ть;

у. пажа́р — потуши́ть (погаси́ть) пожа́р

утушы́ць II сов., кул. утуши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утушы́ць ​1, утушу, утушыш, утушыць; зак., што.

Патушыць, затушыць агонь. Рабочыя разам з чырвонаармейцамі адразу ж утушылі агонь. Лынькоў. // перан. Пагасіць пачуцці да каго‑н. Зразу ўсхліпвае і абхапляе ўсю істоту палкае і засмаглае каханне, каханне, якое нічым утушыць немагчыма. Нікановіч.

утушы́ць ​2, утушу, утушыш, утушыць; зак., што.

Тушэннем давесці да гатоўнасці, зрабіць тушаным. Утушыць мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́рыць², -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

1. Зварыць, утушыць у закрытай пасудзіне.

С. буракі.

2. Закіпяціць (малако).

С. малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уту́шаны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад утушыць ​1.

уту́шаны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад утушыць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уту́шаны I поту́шенный, пога́шенный; см. утушы́ць I

уту́шаны II кул. уту́шенный; см. утушы́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уту́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да утушыць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утуши́ть​II сов., кул., разг. утушы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

угаси́ть сов.

1. загасі́ць, утушы́ць, патушы́ць;

2. перен. заглушы́ць, падаві́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патушы́ць ​1, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Спыніць гарэнне; пагасіць. Агонь дастаў толькі хлеў суседняй гаспадаркі. Але некалькі чалавек.. узлезлі на хлеў і хутка патушылі салому, якая ўжо задымілася. Шамякін. Вокны свяціліся: выходзячы, настаўнік забыўся патушыць лямпу. Колас.

патушы́ць ​2, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

1. Утушыць усё, многае.

2. і без дап. Тушыць некаторы час (гл. тушыць ​2).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)