утрыма́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. утрыма́нка утрыма́нкі
Р. утрыма́нкі утрыма́нак
Д. утрыма́нцы утрыма́нкам
В. утрыма́нку утрыма́нак
Т. утрыма́нкай
утрыма́нкаю		 утрыма́нкамі
М. утрыма́нцы утрыма́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утрыма́нка ж. иждиве́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утрыма́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да утрыманец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрыма́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек, які знаходзіцца на чыім-н. утрыманні.

|| ж. утрыма́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. утрыма́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иждиве́нка утрыма́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)