утрыма́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. утрыма́нка утрыма́нкі
Р. утрыма́нкі утрыма́нак
Д. утрыма́нцы утрыма́нкам
В. утрыма́нку утрыма́нак
Т. утрыма́нкай
утрыма́нкаю		 утрыма́нкамі
М. утрыма́нцы утрыма́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утрыма́нка ж. иждиве́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утрыма́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да утрыманец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрыма́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек, які знаходзіцца на чыім-н. утрыманні.

|| ж. утрыма́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. утрыма́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иждиве́нка утрыма́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dependant, dependent [dɪˈpendənt] n. утрыма́нец; утрыма́нка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dependent

[dɪˈpendənt]

1.

adj.

1) зале́жны

2) на ўтрыма́ньні

3) дада́ны

a dependent clause — дада́ны сказ

4) паві́слы

dependent clusters of cherries — паві́слыя пучкі́ ві́шань

2.

n.

утрыма́нец -ца m., утрыма́нка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)