утрапе́нне, -я, н.

Неўтаймаванае праяўленне якіх-н. пачуццяў, безразважнасць, шаленства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утрапе́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. утрапе́нне
Р. утрапе́ння
Д. утрапе́нню
В. утрапе́нне
Т. утрапе́ннем
М. утрапе́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утрапе́нне ср. безу́мие, безу́мство; неи́стовство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утрапе́нне, ‑я, н.

Неўтаймаванае праяўленне якіх‑н. пачуццяў; безразважнасць, шаленства. Выходзіць, трэба пакахаць да ўтрапення, да самазабыцця, каб усімі ўчынкамі кіравалі пачуцці, а не розум. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)