утрапе́нне, -я, н.

Неўтаймаванае праяўленне якіх-н. пачуццяў, безразважнасць, шаленства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утрапе́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. утрапе́нне
Р. утрапе́ння
Д. утрапе́нню
В. утрапе́нне
Т. утрапе́ннем
М. утрапе́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утрапе́нне ср. безу́мие, безу́мство; неи́стовство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утрапе́нне, ‑я, н.

Неўтаймаванае праяўленне якіх‑н. пачуццяў; безразважнасць, шаленства. Выходзіць, трэба пакахаць да ўтрапення, да самазабыцця, каб усімі ўчынкамі кіравалі пачуцці, а не розум. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрапе́нне н.

1. (неўтаймаванае праяўленне пачуццяў) Beséssenheit f -; Sucht f -, Süchte;

2. (безразважнасць) Únbesonnenheit f -, Únsinnigkeit f -, -en, Únvernunft f -, Wáhnwitz m -es;

3. (шаленства) Verrücktheit f -, -en, Írrsinn m -(e)s, Wähnsinn m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

craziness [ˈkreɪzɪnəs] n. вар’я́цтва; шале́нства, шал; утрапе́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

утрапёнасць ж. гл. утрапенне

1., 2.утрапёны

1. beséssen (чым-н. von D); süchtig;

2. у знач. наз. м. Beséssene (sub) m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)