уто́мны, -ая, -ае (разм.).

Які даводзіць да стомы, зморанасці.

Утомная дарога.

Утомная гарачыня.

|| наз. уто́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уто́мны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уто́мны уто́мная уто́мнае уто́мныя
Р. уто́мнага уто́мнай
уто́мнае		 уто́мнага уто́мных
Д. уто́мнаму уто́мнай уто́мнаму уто́мным
В. уто́мны (неадуш.)
уто́мнага (адуш.)		 уто́мную уто́мнае уто́мныя (неадуш.)
уто́мных (адуш.)
Т. уто́мным уто́мнай
уто́мнаю		 уто́мным уто́мнымі
М. уто́мным уто́мнай уто́мным уто́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уто́мны утоми́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́мны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які даводзіць да стомы, зморанасці. Утомная дарога. □ Ажылі, павыляталі са сваіх дзённых схованак ачмурэлыя ад утомнай і чаднай гарачыні камары, мошкі. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утоми́тельный уто́мны, сто́мны; (скучный) ну́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уто́мна,

Разм.

1. Прысл. ад утомны.

2. безас. у знач. вык. Пра стан утомы, стомленасці. Зосі стала неяк не па сабе, нудна і ўтомна, пачаў марыць сон. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)