усяля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. усяля́ю усяля́ем
2-я ас. усяля́еш усяля́еце
3-я ас. усяля́е усяля́юць
Прошлы час
м. усяля́ў усяля́лі
ж. усяля́ла
н. усяля́ла
Загадны лад
2-я ас. усяля́й усяля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час усяля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усяля́ць несов.

1. вселя́ть;

2. перен. вселя́ть, внуша́ть;

1, 2 см. усялі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усяля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да усяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усялі́ць, усялю́, усе́ліш, усе́ліць; усе́лены; зак.

1. каго (што) у што. Пасяліць на жыхарства.

У. новых жыхароў у кватэру.

2. перан., што ў каго-што. Пасеяць, выклікаць (высок.).

У. надзею ў каго-н. У. трывогу ў сэрца.

|| незак. усяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. усяле́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вселя́ть несов. усяля́ць, пасяля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усяля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да усяліцца.

2. Зал. да усяляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усяле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. усяляць — усяліць (у 1 знач.) і усяляцца — усяліцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усяля́цца несов., прям., перен.

1. вселя́ться; см. усялі́цца;

2. страд. вселя́ться; внуша́ться; см. усяля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

внуша́ть несов.

1. (вызывать) выкліка́ць; (возбуждать) абуджа́ць; (вселять) усяля́ць, пасяля́ць, надава́ць; (навевать) навява́ць; (лечить внушением) унуша́ць;

э́то внуша́ет мне отвраще́ние гэ́та выкліка́е (абуджа́е) у мяне́ агі́ду;

его́ вид внуша́ет мне опасе́ние за его́ здоро́вье яго́ вы́гляд выкліка́е ў мяне́ (пасяля́е ў мяне́, навява́е мне) бо́язь за яго́ здаро́ўе;

внуша́ть страх выкліка́ць страх;

2. (поучать) навуча́ць; угаво́рваць; (подговаривать) намаўля́ць; (убеждать) перако́нваць;

всегда́ внуша́л ему́, что необходи́мо занима́ться заўсёды ўгаво́рваў (перако́нваў) яго́, што трэ́ба займа́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)