усу́кваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. усу́кваю усу́кваем
2-я ас. усу́кваеш усу́кваеце
3-я ас. усу́квае усу́кваюць
Прошлы час
м. усу́кваў усу́квалі
ж. усу́квала
н. усу́квала
Загадны лад
2-я ас. усу́квай усу́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час усу́кваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усу́кваць несов. (ввивать) всу́чивать; см. усука́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да усукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і усучу́, усу́чаш, усу́ча; усука́й і усучы́; усука́ны; зак., што.

Суканнем увіць, уплесці.

У. шчаціну ў дратву.

|| незак. усу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усу́квацца, ‑аецца; незак.

Зал. да усукваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усу́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. усукваць — усукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усу́квацца несов., страд. всу́чиваться; см. усу́кваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

всу́чивать несов.

1. (ввивать) усу́кваць;

2. (насильно вручать) упіра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)