Verbum

анлайнавы слоўнік

усука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і усучу́, усу́чаш, усу́ча; усука́й і усучы́; усука́ны; зак., што.

Суканнем увіць, уплесці.

У. шчаціну ў дратву.

|| незак. усу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усука́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усука́ць сов. (ввить) всучи́ть;

у. шчаці́ну ў дра́тву — всучи́ть щети́ну в дра́тву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усука́ць, усучу, усучаш, усуча; зак., што.

Пры дапамозе сукання ўвіць, укруціць. Усукаць шчаціну ў дратву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да усукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усу́кваць несов. (ввивать) всу́чивать; см. усука́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усука́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад усукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усу́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. усукваць — усукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

всу́чить сов.

1. (ввить) усука́ць;

2. (насильно вручить) упе́рці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упра́сці, упраду, упрадзеш, упрадзе; упрадзём, упрадзяце, упрадуць; пр. упраў, упрала; зак., што.

1. Крадучы, укруціць, усукаць што‑н. у што‑н. Упрасці шоўк у воўну.

2. (пераважна з адмоўем «не»). Здолець спрасці што‑н. Пянька жорсткая, не ўпрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)