усто́ены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
усто́ены |
усто́еная |
усто́енае |
усто́еныя |
| Р. |
усто́енага |
усто́енай усто́енае |
усто́енага |
усто́еных |
| Д. |
усто́енаму |
усто́енай |
усто́енаму |
усто́еным |
| В. |
усто́ены (неадуш.) усто́енага (адуш.) |
усто́еную |
усто́енае |
усто́еныя (неадуш.) усто́еных (адуш.) |
| Т. |
усто́еным |
усто́енай усто́енаю |
усто́еным |
усто́енымі |
| М. |
усто́еным |
усто́енай |
усто́еным |
усто́еных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
усто́ены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
усто́ены |
усто́еная |
усто́енае |
усто́еныя |
| Р. |
усто́енага |
усто́енай усто́енае |
усто́енага |
усто́еных |
| Д. |
усто́енаму |
усто́енай |
усто́енаму |
усто́еным |
| В. |
усто́ены (неадуш.) усто́енага (адуш.) |
усто́еную |
усто́енае |
усто́еныя (неадуш.) усто́еных (адуш.) |
| Т. |
усто́еным |
усто́енай усто́енаю |
усто́еным |
усто́енымі |
| М. |
усто́еным |
усто́енай |
усто́еным |
усто́еных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)