устанаўле́нне
‘тое, што ўстаўлена’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
устанаўле́нне |
устанаўле́нні |
| Р. |
устанаўле́ння |
устанаўле́нняў |
| Д. |
устанаўле́нню |
устанаўле́нням |
| В. |
устанаўле́нне |
устанаўле́нні |
| Т. |
устанаўле́ннем |
устанаўле́ннямі |
| М. |
устанаўле́нні |
устанаўле́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
устанаўле́нне
‘дзеянне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
устанаўле́нне |
| Р. |
устанаўле́ння |
| Д. |
устанаўле́нню |
| В. |
устанаўле́нне |
| Т. |
устанаўле́ннем |
| М. |
устанаўле́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)