успева́ть несов.

1. (укладываться во времени) паспява́ць; (к сроку, ко времени — ещё) трапля́ць у час;

2. уст. (делать успехи) рабі́ць по́спехі; (иметь успех) мець по́спех;

3. пед. паспява́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паспява́ць I сов. попе́ть

паспява́ць II несов. созрева́ть, поспева́ть

паспява́ць III несов.

1. успева́ть, поспева́ть;

2. (не отставать) успева́ть, поспева́ть;

1, 2 см. паспе́ць II;

3. (хорошо заниматься) успева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падга́дваць несов., разг. (успевать или уметь сделать что-л. вовремя, кстати) подга́дывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подга́дывать несов., разг. (успевать или уметь делать что-л. вовремя, кстати) падга́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поспева́ть​II несов. (успевать), разг. паспява́ць, упраўля́цца;

поспева́ть за ке́м-л. паспява́ць (упраўля́цца) за кім-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упраўля́цца несов.

1. управля́ться; справля́ться;

2. (возвращаться, сходив, съездив) обора́чиваться;

3. успева́ть, поспева́ть;

1-3 см. упра́віцца;

4. страд. вправля́ться; см. упраўля́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успева́ющий

1. прич. які́ (што) паспява́е; які́ (што) ро́біць по́спехі; які́ (што) ма́е по́спех; см. успева́ть;

2. прил. паспява́ючы;

3. сущ. паспява́ючы, -чага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)