урэ́тра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
урэ́тра |
урэ́тры |
| Р. |
урэ́тры |
урэ́траў |
| Д. |
урэ́тры |
урэ́трам |
| В. |
урэ́тру |
урэ́тры |
| Т. |
урэ́трай
урэ́траю |
урэ́трамі |
| М. |
урэ́тры |
урэ́трах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
урэ́тра ж., анат. уре́тра
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
урэ́тра, ‑ы, ж.
Спец. Мочаспускальны канал.
[Грэч. urēthra.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уре́тра анат. урэ́тра, -ры ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)