Уры́цкае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Уры́цкае
Р. Уры́цкага
Д. Уры́цкаму
В. Уры́цкае
Т. Уры́цкім
М. Уры́цкім

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уры́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уры́цкі уры́цкая уры́цкае уры́цкія
Р. уры́цкага уры́цкай
уры́цкае		 уры́цкага уры́цкіх
Д. уры́цкаму уры́цкай уры́цкаму уры́цкім
В. уры́цкі (неадуш.)
уры́цкага (адуш.)		 уры́цкую уры́цкае уры́цкія (неадуш.)
уры́цкіх (адуш.)
Т. уры́цкім уры́цкай
уры́цкаю		 уры́цкім уры́цкімі
М. уры́цкім уры́цкай уры́цкім уры́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)