уры́вак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
уры́вак |
уры́ўкі |
| Р. |
уры́ўка |
уры́ўкаў |
| Д. |
уры́ўку |
уры́ўкам |
| В. |
уры́вак |
уры́ўкі |
| Т. |
уры́ўкам |
уры́ўкамі |
| М. |
уры́ўку |
уры́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
уры́вак, -ы́ўка, мн. -ы́ўкі, -ы́ўкаў, м.
Тое, што з’яўляецца часткай чаго-н. цэлага; невялікая частка, выдзеленая з якога-н. твора.
У. з апавядання.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уры́вак (род. уры́ўка) м. отры́вок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уры́вак, урыўка, м.
Тое, што з’яўляецца часткай чаго‑н. цэлага. Добра памятае.. [Васілёк] толькі дым, агонь, крыкі, плач, страляніну, грукат і ўрыўкі некаторых падзей. Маўр. Непрыкметна для самога сябе Аляксей пачаў у думках то спрачацца, то згаджацца з кім-небудзь з калгаснікаў. Паплылі разрозненыя ўрыўкі сённяшняга сходу. Пальчэўскі. // Невялікая частка якога‑н. тэксту, твора і пад. Зборы ператварылася ў нешта накшталт літаратурных вечароў: чыталі вершы, урыўкі з кніг. Шамякін. У Пятай сімфоніі [Р. Пукста] ўрыўкі з розных тэм аб’яднаны. Дубкова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отры́вок уры́вак, род. уры́ўка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тыра́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ра́д, ж.
Доўгая фраза, урывак прамовы, асобная шматслоўная рэпліка, якая гаворыцца звычайна прыўзнятым тонам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уры́вок уст., прост. уры́вак, род. уры́ўка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фрагме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
1. Урывак якога-н. тэксту, мастацкага, музычнага твора.
Ф. з оперы «Дзяўчына з Палесся».
2. Абломак, рэшткі якога-н. твора мастацтва.
|| прым. фрагмента́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
парамія́, ‑і́, ж.
Урывак з кнігі Старога запавету, які чытаецца ў праваслаўнай царкве ў час набажэнства з мэтай павучання.
[Грэч. paroimia — прытча.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вы́нятак ’выбар, выключэнне’ (Др.-Падб., КЭС, лаг.). Укр. ви́няток ’выключэнне’, польск. wyjątek ’тс’, чэш. výňatek ’урывак’. Ад формы залеж. дзеепрым. выняты, дзеясл. выняць з суф. ‑ак. Гл. Махэк₂, 231.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)