ураўно́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ураўно́ўваю ураўно́ўваем
2-я ас. ураўно́ўваеш ураўно́ўваеце
3-я ас. ураўно́ўвае ураўно́ўваюць
Прошлы час
м. ураўно́ўваў ураўно́ўвалі
ж. ураўно́ўвала
н. ураўно́ўвала
Загадны лад
2-я ас. ураўно́ўвай ураўно́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ураўно́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ураўно́ўваць несов. (равнять, делать равным) ура́внивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ураўно́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ураўнаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ураўнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., каго-што.

Зрабіць роўным, аднолькавым.

У. канцы вяроўкі.

У. каго-н. у правах з кім-н.

|| незак. ураўно́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. ураўно́ўванне, -я, н.

|| наз. ураўнава́нне, -я.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ураўно́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ураўноўваць — ураўнаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ураўно́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да ураўнавацца.

2. Зал. да ураўноўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ура́внивать​I несов. (к уравня́ть) раўнава́ць, ураўно́ўваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

равня́ть несов.

1. (уравнивать) ураўно́ўваць, раўнава́ць;

2. (сравнивать) параўно́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)