ура́н, -у, м.

Хімічны элемент, метал, які валодае радыеактыўнымі ўласцівасцямі.

|| прым. ура́навы, -ая, -ае.

Уранавая руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ура́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да урану; які складаецца з урану, які змяшчае ў сабе уран. Уранавая руда, Уранавае радовішча. Уранавыя мінералы. // Атрыманы з урану і яго злучэнняў. Уранавыя сплавы.

•••

Уранавая бомба — атамная бомба, у якой ядзерным зарадам з’яўляюцца ізатопы урану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ура́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ура́навы ура́навая ура́навае ура́навыя
Р. ура́навага ура́навай
ура́навае		 ура́навага ура́навых
Д. ура́наваму ура́навай ура́наваму ура́навым
В. ура́навы (неадуш.)
ура́навага (адуш.)		 ура́навую ура́навае ура́навыя (неадуш.)
ура́навых (адуш.)
Т. ура́навым ура́навай
ура́наваю		 ура́навым ура́навымі
М. ура́навым ура́навай ура́навым ура́навых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

руда́, ‑ы, ДМ рудзе; мн. руды; ж.

Прыродная мінеральная сыравіна, якая змяшчае ў сабе металы або іх злучэнні. Жалезная руда. Руды каляровых металаў. Уранавая руда. Азбеставая руда. □ І робяць гарнякі руду, шахцёры высякаюць вугаль. Таўлай. [Лахманы] мокрыя да пахаў, у бурых плямах балотнай руды. Місько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)