упы́рснуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак., што.

Увесці пад скуру (шпрыцам).

У. камфару.

|| незак. упы́рскваць, -аю, -аеш, -ае; наз. упы́рскванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упы́рснуць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упы́рсну упы́рснем
2-я ас. упы́рснеш упы́рснеце
3-я ас. упы́рсне упы́рснуць
Прошлы час
м. упы́рснуў упы́рснулі
ж. упы́рснула
н. упы́рснула
Загадны лад
2-я ас. упы́рсні упы́рсніце
Дзеепрыслоўе
прош. час упы́рснуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упы́рснуць сов. и однокр. впры́снуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упы́рснуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Увесці шпрыцам вадкасць у вену, пад скуру. Упырснуць камфару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

впры́снуть сов. упы́рснуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упы́рскваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да упырснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упы́рснуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. да упырснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упы́рскванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. упырскваць — упырснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уплі́снуць

‘уліць, упырснуць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уплі́сну уплі́снем
2-я ас. уплі́снеш уплі́снеце
3-я ас. уплі́сне уплі́снуць
Прошлы час
м. уплі́снуў уплі́снулі
ж. уплі́снула
н. уплі́снула
Загадны лад
2-я ас. уплі́сні уплі́сніце
Дзеепрыслоўе
прош. час уплі́снуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запусці́ць ​1, ‑пушчу, ‑пусціш, ‑пусціць; зак., каго-што.

1. чым у каго-што. Кінуць з размаху. [Шаманскі] скамячыў снежку і запусціў у.. [Валянціну], знарок завысіўшы. Дуброўскі. Муляр схапіў камяк сухой вапны, крыкнуў і запусціў яго ў варону. Карпюк.

2. Прымусіць падняцца, узляцець. Запусціць змея. Запусціць штучны спадарожнік Зямлі. Запусціць ракету.

3. Прывесці ў дзеянне; пусціць. Запусціць станок. Запусціць матор. // Пачаць, наладзіць масавы выраб чаго‑н. Запусціць новую мадэль у вытворчасць.

4. Разм. Засунуць куды‑н. унутр; апусціць. [Віктар] ёмка прыладзіўся на галіне і запусціў у дупло руку. Маўр. Кожнаму, хто хацеў паласавацца мёдам, давалася права падысці да стала і запусціць у цёрла руку з кавалкам хлеба. Колас. // Усадзіць, уваткнуць у што‑н. Запусціць джала. □ Дзяцел заўзята супраціўляўся, і сычык, які запусціў яму ў спіну кіпцюры, не мог разлічваць на хуткую перамогу. Самусенка.

5. Змясціць, упусціць куды‑н. з пэўнай мэтай. Запусціць малькоў карпа ў сажалку. // Разм. Дазволіць зайсці, пусціць куды‑н. Запусціць кароў у лес.

6. Разм. Уліць, упырснуць куды‑н. Пчала запусціла яд. □ Тым часам доктар запусціў морфію. Нікановіч.

7. без дап. Разм. Вельмі хутка пабегчы, паехаць і пад. Запусціць рыссю.

•••

Запусціць руку (лапу) у што — незаконна захапіць што‑н., пакарыстацца чым‑н. чужым.

запусці́ць ​2, ‑пушчу, ‑пусціш, ‑пусціць; зак., каго-што.

1. Пакінуўшы без догляду, без увагі, прывесці ў стан заняпаду; закінуць, занядбаць. Запусціць работу. Запусціць гаспадарку. □ А вучобу я ўсё-такі запусціў і апошні курс расцягнуў на два гады. Якімовіч. // Даць развіцца (хваробе), не прыняўшы своечасова пэўных мер. Запусціць хваробу.

2. Перастаць стрыгчы, даць магчымасць вырасці (пра валасы, ногці і пад.). Запусціць бараду. □ Яшчэ ў семінарыі Алёшка запусціў сабе вусікі. Колас.

3. Перастаць апрацоўваць, даць зарасці травой, пустазеллем. Запусціць зямлю.

4. Перастаць даіць перад ацёлам. Запусціць карову.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)