упра́сці

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. упраду́ упрадзё́м
2-я ас. упрадзе́ш упрадзяце́
3-я ас. упрадзе́ упраду́ць
Прошлы час
м. упра́ў упра́лі
ж. упра́ла
н. упра́ла
Загадны лад
2-я ас. упрадзі́ упрадзі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час упра́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упра́сці сов., в разн. знач. впрясть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упра́сці, упраду, упрадзеш, упрадзе; упрадзём, упрадзяце, упрадуць; пр. упраў, упрала; зак., што.

1. Крадучы, укруціць, усукаць што‑н. у што‑н. Упрасці шоўк у воўну.

2. (пераважна з адмоўем «не»). Здолець спрасці што‑н. Пянька жорсткая, не ўпрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

впрясть сов. упра́сці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упра́дзены впрядённый; см. упра́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упрада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да упрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упра́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад упрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)