упо́рны, -ая, -ае.

Які служыць, прызначаны для ўпору.

У. ніт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упо́рны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. упо́рны упо́рная упо́рнае упо́рныя
Р. упо́рнага упо́рнай
упо́рнае		 упо́рнага упо́рных
Д. упо́рнаму упо́рнай упо́рнаму упо́рным
В. упо́рны (неадуш.)
упо́рнага (адуш.)		 упо́рную упо́рнае упо́рныя (неадуш.)
упо́рных (адуш.)
Т. упо́рным упо́рнай
упо́рнаю		 упо́рным упо́рнымі
М. упо́рным упо́рнай упо́рным упо́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упо́рны (служащий для упора) упо́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для ўпору. Упорная стойка. Упорны ніт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упо́рный

1. (служащий для упора) упо́рны;

2. (стойкий) упа́рты, цвёрды; (настойчивый) насто́йлівы;

3. (крепкий, твёрдый) уст. непада́тлівы, цвёрды, мо́цны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)