упира́ться

1. в разн. знач. упіра́цца;

упира́ться лбом в сте́нку упіра́цца лбом у сцяну́;

всё э́то де́ло упира́ется в недоста́ток вре́мени уся́ гэ́та спра́ва ўпіра́ецца ў недахо́п ча́су;

2. перен., разг. упіра́цца; (упрямиться — ещё) упа́рціцца, нараві́цца, нату́рыцца;

3. страд. упіра́цца; утаро́плівацца; см. упира́ть 1, 2;

упира́ться рука́ми и нога́ми упіра́цца рука́мі і нага́мі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упіна́цца несов. упря́миться, упира́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нату́рыцца несов. упря́миться, упира́ться, арта́читься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упере́ться сов.

1. в разн. знач. упе́рціся;

2. перен., разг. упе́рціся; (заупрямиться — ещё) заўпа́рціцца, занараві́цца, занату́рыцца; см. упира́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упіра́цца несов.

1. в разн. знач. упира́ться;

2. упря́миться, арта́читься;

1, 2 см. упе́рціся 1, 2;

3. страд. впира́ться; вта́скиваться, ввола́киваться; см. упіра́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)