упако́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік па ўпакоўцы чаго-н.

|| ж. упако́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упако́ўшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. упако́ўшчык упако́ўшчыкі
Р. упако́ўшчыка упако́ўшчыкаў
Д. упако́ўшчыку упако́ўшчыкам
В. упако́ўшчыка упако́ўшчыкаў
Т. упако́ўшчыкам упако́ўшчыкамі
М. упако́ўшчыку упако́ўшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упако́ўшчык м. упако́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упако́ўшчык, ‑а, м.

Работнік, які займаецца ўпакоўкай (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упако́вщик упако́ўшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упако́ўшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да упакоўшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уку́порщик спец.

1. (упаковщик) разг. упако́ўшчык, -ка м.;

2. (закупорщик) затыка́льшчык, -ка м., каркава́льшчык, -ка м.; шпунто́ўшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)