умё́рзлы, -ая, -ае.

1. Які ўмёрз у што-н.

У. ў лёд кавалак дрэва.

2. Які зацвярдзеў ад марозу на значную глыбіню.

Умёрзлая зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умё́рзлы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умё́рзлы умё́рзлая умё́рзлае умё́рзлыя
Р. умё́рзлага умё́рзлай
умё́рзлае		 умё́рзлага умё́рзлых
Д. умё́рзламу умё́рзлай умё́рзламу умё́рзлым
В. умё́рзлы (неадуш.)
умё́рзлага (адуш.)		 умё́рзлую умё́рзлае умё́рзлыя (неадуш.)
умё́рзлых (адуш.)
Т. умё́рзлым умё́рзлай
умё́рзлаю		 умё́рзлым умё́рзлымі
М. умё́рзлым умё́рзлай умё́рзлым умё́рзлых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умёрзлы

1. вмёрзший;

2. промёрзший, промёрзлый;

1, 2 см. уме́рзнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умёрзлы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўмёрз у што‑н. (лёд, зямлю і пад.). Абломкі скал і каменняў, умёрзлыя ў ніжнюю, прыдонную частку ледніка, баразнілі, драпалі і шліфавалі пры руху паверхню зямлі. Гавеман. [Якаву] здаецца, што паехаў на пень ігрушы-фунтоўкі.. Не, не ігруша гэта, а проста вялікі камень, трохі ўмёрзлы ў гразь. Кулакоўскі.

2. Які зацвярдзеў ад марозу на значную глыбіню. Сідарук у такт усяму падраздзяленню адмерваў чоткія крокі па ўмёрзлай, шчыльна ўтаптанай зямлі пляца. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уме́рзлы, см. умёрзлы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)