умуро́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. умуро́ўванне
Р. умуро́ўвання
Д. умуро́ўванню
В. умуро́ўванне
Т. умуро́ўваннем
М. умуро́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умуро́ўванне ср. вмуро́вывание, вде́лывание; см. умуро́ўваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умуро́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. умуроўваць — умураваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умурава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., што.

Памясціць, умацаваўшы цаглянай кладкай; умазаць.

У. касцёл.

|| незак. умуро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. умуро́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вде́лывание уро́бліванне, -ння ср.; упраўля́нне, -ння ср.; устаўля́нне, -ння ср.; умуро́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вма́зывание ума́званне, -ння ср.; (вмуровывание) умуро́ўванне, -ння ср.; (о стекле) прыкіто́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вма́зка ж., разг. ума́званне, -ння ср., ума́зка, -кі ж.; умуро́ўванне, -ння ср., умуро́ўка, -кі ж.; прыкіто́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)