умо́льны, -ая, -ае.

Які выражае моцную просьбу.

У. позірк.

Умольна (прысл.) глядзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умо́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. умо́льны умо́льная умо́льнае умо́льныя
Р. умо́льнага умо́льнай
умо́льнае		 умо́льнага умо́льных
Д. умо́льнаму умо́льнай умо́льнаму умо́льным
В. умо́льны (неадуш.)
умо́льнага (адуш.)		 умо́льную умо́льнае умо́льныя (неадуш.)
умо́льных (адуш.)
Т. умо́льным умо́льнай
умо́льнаю		 умо́льным умо́льнымі
М. умо́льным умо́льнай умо́льным умо́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умо́льны умоля́ющий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выражае вельмі моцную просьбу. Умольны позірк. Умольныя вочы. □ Бярозка махаў рукой, і ў гэтым жэсце была ўмольная нямая просьба аб дапамозе. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умоля́ющий

1. прич. які́ (што) мо́ліць, які́ (што) про́сіць, які́ (што) упро́швае;

2. прил. умо́льны, упраша́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)