умата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго-што. Абматаць, апавіць некалькі разоў.

У. пакунак шпагатам.

2. што. Матаючы (ніткі) у клубок, заматаць унутр што-н. пабочнае.

У. напарстак у клубок.

3. што і чаго. Намотваючы, змясціць у чым-н., на чым-н.

Вялікага матка ў адзін клубок не ў.

|| незак. умо́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умата́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. умата́ю умата́ем
2-я ас. умата́еш умата́еце
3-я ас. умата́е умата́юць
Прошлы час
м. умата́ў умата́лі
ж. умата́ла
н. умата́ла
Загадны лад
2-я ас. умата́й умата́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час умата́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умата́ць сов.

1. (наматывая, мотая, уместить в чём-л., на чём-л.) умота́ть;

вялі́кага матка́ ў адзі́н клубо́к не ўмата́ць — большо́й мото́к в оди́н клубо́к не умота́ть;

2. разг. обмота́ть;

у. паку́нак шпага́там — обмота́ть свёрток шпага́том;

3. вмота́ть;

у. напа́рстак у клубо́к — вмота́ть напёрсток в клубо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умата́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Абматаць, апавіць што‑н. некалькі разоў. Уматаць пакунак шпагатам. Уматаць воз вяроўкамі.

2. Матаючы ніткі ў клубок, заматаць унутр што‑н. пабочнае. Уматаць напарстак у клубок.

3. Намотваючы, змясціць у чым‑н., на чым‑н. Вялікага матка ў адзін клубок не ўматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умо́тваць гл. уматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вмота́ть сов. умата́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умо́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умата́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад уматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умо́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. умотваць — уматаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умата́ны

1. умо́танный;

2. разг. обмо́танный;

3. вмо́танный;

1-3 см. умата́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)