умакрэ́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
умакрэ́ю |
умакрэ́ем |
| 2-я ас. |
умакрэ́еш |
умакрэ́еце |
| 3-я ас. |
умакрэ́е |
умакрэ́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
умакрэ́ў |
умакрэ́лі |
| ж. |
умакрэ́ла |
| н. |
умакрэ́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
умакрэ́й |
умакрэ́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
умакрэ́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
умакрэ́ць сов., разг.
1. (стать мокрым от пота) вспоте́ть;
2. си́льно намо́кнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
умакрэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
Разм. Стаць мокрым ад поту; спацець. Валынец, відаць, добра ўмакрэў, несучы, бо без шапкі, лысінай свеціць. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спацець, успацець, упацець, упарыцца, абліцца потам; умакрэць, узмакрэць, упрэць (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)